به یاد آن کویری سرسبز

سروده‌ای برای پرکشیدن مرحوم دکتر حسین عظیمی
  • محسن رنانیمحسن رنانی

وقتی خبر درگذشت مرحوم استاد دکتر حسین عظیمی (وفات: ۱۸ اردیبهشت ۱۳۸۲) را شنیدم، نشستم و به یاد آن بزرگ مرد برای تسکین دل خویش چیزی نوشتم که نهایتا سروده زیر از آن سربرآورد:

photo ۲۰۱۹ ۰۱ ۱۶ ۱۲ ۱۰ ۱۵

عظیم بود،
و از قلب داغدار کویر
برای ما نفس ِ سبزِ جنگلی آورد.

و سال‌ها، از پیش
به عزم گسترش سبزی و توازن نور
و بسط راز گلستانه تا تمام جهان
برون زد از خانه
و کوچ کرد
و رفت،
ـ برای دیدن روحِ بزرگ دریاها –
تمام همت او صرفِ محضِ دیدن شد .

عظیم بود،
– و تنها –
و دید گل‌ها را
و دید دل‌ها را
و دید دست ترک‌خورده را، و غم‌ها را،
و دید
– روح اسیر کویر-
دریا را .

عظیم بود،
و سرشار از صداقتِ محض .
تمام همت او رو به سوی بیداری
و دوست داشت – برای دل خودش- ما را.

عظیم بود،
و با سرعتی که او می‌رفت
تمام دغدغه‌های حقیر، جا ماندند
و این کویری سرسبز، آنقدر ساده
که در برابرش اندیشه‌های ما، ماندند .

عظیم بود،
ولی در شکستن دل خویش
برای مردم خوب خودش، درنگ نکرد.

بزرگ بود،
ولی آنقدر بزرگ، که هیچ
فضای زندگی عاشقانه، تنگ نکرد.

نوشت و گفت و شنید و،
نشست و رست و برفت
در این معاشره، کام کسی شرنگ نکرد .


این شعر را  در تارنمای آثار دکتر عظیمی بخوانید.

محسن رنانی

محسن رنانی

عضو هیئت عملی دانشگاه اصفهان

کانال تلگرام

برای خروج از جستجو کلید ESC را بفشارید